- starczać
- starczać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. 3. os ndk VIIIa, starczaća, starczaćają {{/stl_8}}– starczyć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIa, starczaćczy {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być w wystarczającej, dostatecznej ilości, liczbie; wystarczać, nie brakować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nigdy mi nie starcza pieniędzy. Nie starczyło materiału na sukienkę. Cukierków starczyło dla każdego. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być wystarczającym powodem, być dostateczną pobudką do czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Starczyło jedno słówko, aby wybuchła kłótnia.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}co sił [siły] (starczy) {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.